Het belang van de zwarte band

Rondom een zwarte band heerst een soort stigma bij veel mensen, vooral bij non vechtsporters. Opmerkingen als “voor jou moet ik oppassen” of “kun je een plankje of een baksteen doorslaan” zijn veel gehoorde uitlatingen. Ik ervaar dit als irritante uitspraken, zelfs als het als een compliment bedoeld is. Degene die zelf jarenlang karatetrainingen hebben gedaan of iemand hebben gevolgd in de weg van het, leren en ontwikkelingen binnen het karate-do, kunnen naar mijn mening het belang van deze zwarte band wel goed begrijpen.

In een fatsoenlijke dojo staat de zwarte band voor:

• veel trainingsarbeid
• het doorlopen en verdienen van alle kyu graden
• jezelf bekwamen in de verschillende applicaties
• jezelf tot het uiterste pushen in elke training
• karate in je dagelijks leven opnemen (karate is voor veel zwarte banders een onderdeel van hun leven)

In de 32 jaar dat ik bezig ben met karate-do, heb ik heel wat zwarte banders zien komen en gaan. Door het hoge aantal zwarte banders welke ik heb gezien categoriseer ik hen in vier types. De eerste drie types zijn over het algemeen niet lang actief nadat ze een zwarte band hebben behaald.

Type 1: De zwarte band is het doel
Zodra ik mijn zwarte band heb, dan stop ik. Als dat je doel is dan, kun je het vergelijken met een rijbewijs halen en nooit autorijden. Maar je kunt dan wel op verjaardagen zeggen dat je een zwarte band in karate hebt. Compleet zinloos dus. Je doel zou nooit moeten zijn om een ​​zwarte band te halen en dan te stoppen.

Type 2: Mijn trainingsdagen zijn voorbij 
Mijn ervaring is dat er veel zwarte banders zijn die weinig tot niet trainen. In martial arts gaat het niet om wat voor kleur band je draagt. Als iemand met een gele band beter is in een kumite gevecht heb je niets aan die zwarte band. In dat geval betekent het gewoon dat je al een tijdje rondloopt. Ondanks dat je op papier nog wel lid kunt zijn, betekend het niet dat je dan ook actief bent, daar hoort reguliere training bij. Een zwarte band is geen bewijs dat je niet hoeft te trainen.

Type 3: Ik ben gezakt en ben het er niet mee eens..
Zakken voor een dan examen is natuurlijk erg balen. Aan de andere kant is het ook goed dat niet iedereen het gelijk haalt. Als je vooraf zeker zou weten dat je het haalt heeft het minder waarde. Het zorgt soms helaas wel voor onherstelbare deuken in ego’s waardoor mensen stoppen. Ik refereer naar een uitspraak van Bruce Lee:” What is defeat? Nothing but education; Nothing to the first step to something better”.

Type 4: Discipline, toewijding, karakter en vooral skills
Elke training 100 % inzet en focus, openstaan om nog beter te worden, anderen kunnen helpen en bijsturen, loyaliteits gevoel, zelf les kunnen/willen geven indien nodig, seminars aanwezig, kortom dit type kan ik ’s nachts wakker maken om een bunkai door te nemen, bij wijze van spreken.

Uiteraard is het een beetje generaliserend, er zijn natuurlijk ook andere redenen waarom mensen stoppen na het behalen van een zwarte band. Denk aan gezondheidsredenen, andere prioriteiten, ernstige blessures of motivatie om verder te gaan. Uiteraard heb ik hier begrip voor en vind ik dat zeker voor henzelf heel jammer. Ik kan wel zeggen dat het mijn ervaring is dat deze groep in de minderheid is ten opzichte van de eerste drie types welke ik hierboven beschreven heb.

Gaat het om het examen of gaat het om de trainingen voor het examen….
Dan nog wat, soms hoor ik dat examens 6 uur of 12 uur duren. Ik moet daar altijd een beetje om lachen. Alsof als je dat dan hebt doorstaan je die zwarte band echt verdiend hebt. Ongetwijfeld zal dat op dat moment zo zijn en zo voelen. Ik heb er niets tegen maar ik kijk hier anders naar, er gaat een grote voorbereiding aan vooraf.

Je dagelijkse training zou moeten voldoen om elk dan examen te kunnen doorstaan. Het maakt in mijn beleving dus niet uit hoe lang het examen zou duren of hoe zwaar het gemaakt wordt. De effort die erin gestoken is zou wat voor test dan ook moeten doorstaan. Mocht dit niet het geval zijn dan is dat onderdeel van het leven. Niet alles lukt in 1 keer en voor mij betekend dat niet dat je dan gefaald hebt. Opgeven omdat je niet geslaagd bent voor een examen is in mijn ogen wel falen. Kortom in mijn beleving hoort een examen bij je training.

Het belang van de zwarte band
De zwarte band vertegenwoordigt veel meer dan een plankje of baksteen kunnen doorslaan. Dat anderen voor je moeten oppassen is helemaal onzin aangezien mensen met een zwarte band over het algemeen een ontzettend goede zelfbeheersing hebben. De zwarte band staat voor een behaald niveau en een persoonlijke, mentale en fysieke toewijding aan karate-do die niet iedereen kan bereiken. Door dit te verdienen, zet het al die toewijding in iets om wat je met trots kunt dragen, een gevoel dat je kunt koesteren en een gemoedstoestand die niemand je kan afnemen.

Lees ook mijn blog zwarte band waardig.